H Έκθεση ζωγραφικής του Μπάμπη Πυλαρινού στο προαύλιο της εκκλησίας του Αγίου Σπυρίδωνα στο Αργάσι

10 χρόνια μπορεί να είναι λίγα.

10 χρόνια μπορεί να είναι και πάρα πολλά.

Ωστόσο, 10 χρόνια μπορεί να είναι όσα ακριβώς χρειάζεται κανείς για να οργανώσει μια έκθεση ζωγραφικής, η οποία συμπυκνώνει το έργο μιας δεκαετίας, αποτυπώνει την εξέλιξη της τεχνικής, επαναπροσδιορίζει τους στόχους, ενδυναμώνει από τις απαρχές, ξεδιπλώνει τις αξίες, κοινωνεί στο Σήμερα και συγκρίνει το Χθες με το Αύριο για να συνεχίσει να ρίχνει λάδι στο φάρο της τέχνης[1]…

       

Αναφέρομαι στην μεγάλη έκθεση ζωγραφικής (42 περίπου έργα), με τη μικρή χρονική διάρκεια, που πρόκειται να πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 5 Αυγούστου, από τις 8 το βράδυ μέχρι τις 3 το πρωί, μόνο για ένα βράδυ, στο προαύλιο της εκκλησίας του Αγίου Σπυρίδωνα στο Αργάσι, του Μπάμπη Πυλαρινού.

Η έκθεση περιλαμβάνει επιλεγμένα έργα από τις επτά τελευταίες ατομικές εκθέσεις, που πραγματοποίησε ο καλλιτέχνης στην Αθήνα και στο εξωτερικό την τελευταία δεκαετία.

Με κατασταλαγμένο πλέον εικαστικό ιδίωμα, με την ίδια ευαισθησία, χωρίς καταπίεση από προοπτική, σκιά και αναλογίες, αποτυπώνει μια ήρεμη ζωή, στην οποία κυριαρχούν χρώματα γεμάτα ευαισθησία και ποιότητα. Κοντά στη φύση, ακόμα και τα καμπαναριά του αποκτούν καμπύλες και μοιάζουν με δέντρα που σείονται από τη μουσικότητα των καμπάνων τους.

Ο κόσμος του είναι ευδαιμονικός, ήσυχος, μ’ ένα δικό του εσωτερικό ρυθμό. Ένας κόσμος μακριά από την τουριστική βαβούρα και το άγχος της σύγχρονης καθημερινότητας. Ένας κόσμος που δείχνει τα ουσιαστικά της ζωής μας, τα οποία οι περισσότεροι τα έχουμε ξεχάσει.

Σε αυτό βοηθάει και η νέα τεχνική με την οποία ζωγραφίζει. Πρόκειται για έργα ζωγραφισμένα με εγκαυστική, η οποία ονομάζεται και «ζωγραφική με ζεστό κερί», καθώς το medium, το μέσο δηλαδή, στο οποίο διαλύεται η χρωστική ουσία, είναι το θερμασμένο κερί. Αυτή η τεχνική έχει την ιδιότητα να καταλύει τα περιγράμματα. Έτσι τα έργα πλάθονται με εμπρεσσιονιστικό τρόπο, απαλλαγμένα από αυστηρά περιγράμματα, κερδίζοντας έτσι σε ατμοσφαιρικότητα.

  

Καθοριστικό στοιχείο της έκθεσης είναι και ο χώρος που επιλέγει ο καλλιτέχνης να εκθέσει.

Η συνέργεια του μνημείου με τα έργα, είναι  εκπληκτική.

Από τη μια αναδεικνύεται στοχευμένα, η ιστορία και η αρχιτεκτονική ενός πανέμορφου μνημείου και από την άλλη τα έργα συνομιλούν με την τέχνη του ναού.

Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι η επιλογή του συγκεκριμένου χώρου λειτουργεί καθαρτήρια για έργα που δούλεψε έξω από το νησί του, τα οδηγεί όμως πίσω σε αυτό, για να τα μπολιάσει με την ατμόσφαιρα του τόπου, αναζητώντας την αποδοχή του εναγκαλισμού τους από αυτόν. Έτσι δεν μπορούμε παρά να σκεφτούμε ότι ο νόστος αποτελεί το εφαλτήριο για την Έκθεση, 10 χρόνια μετά τη πρώτη του, με θέμα τα  «Προσεισμικά τοπία», η οποία του έδωσε το έναυσμα να ξεκινήσει την περιπλάνησή του στον κόσμο της Τέχνης.

Ευχή μας, η επόμενη έκθεση του Μπάμπη στο νησί μας να μην γίνει την επόμενη δεκαετία.

                                      

Το παρόν δημοσιεύτηκε και στο πολιτιστικό ένθετο "Τέχνης Λόγια" , τεύχος Νο 2, της εφημερίδας ΗΜΕΡΑ ΖΑΚΥΝΘΟΥ, Τετάρτη 5.8.2015, αρ. φύλλου 5030.

      

---

[1] «Μια σταγόνα λάδι στο φάρο της Τέχνης… ή Η Έκθεση Ζωγραφικής του Μπάμπη Πυλαρινού στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ζακυνθίων, χειμώνας 2005», Κατερίνα Δεμέτη, Από το Inlook στο Outlook, Τρίμορφο 2012, σελ. 89.