H συμμετοχή του Χρήστου Μπάρλου στο 1ο Συμπόσιο Γλυπτικής, που διοργάνωσε ο Δήμος Αγίας Νάπας της Αμμοχώστου Κύπρου από 23 Απριλίου έως 10 Μαΐου 2014.

Το όνομα της ΖΑΚΥΝΘΟΥ, δίπλα στο όνομα της ΕΛΛΑΔΑΣ, και πιο κάτω ο τίτλος των γλυπτών: «ΕΙΡΗΝΗ» για το πρώτο και «ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ της ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ» για το δεύτερο, είναι νομίζω αρκετά για να κάνουμε αναφορά, στο σημερινό φύλλο των «ΕΠΙΛΟΓΩΝ» του ΕΡΜΗ, στο 1^ο Συμπόσιο Γλυπτικής, που διοργάνωσε ο Δήμος Αγίας Νάπας της Αμμοχώστου, από 23 Απριλίου έως 10 Μαΐου 2014.

Και όταν διαβάζουμε στην επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου Αγίας Νάπας της μαρτυρικής μεγαλονήσου, κάτω από το όνομα του γλύπτη που φιλοτέχνησε τα παραπάνω έργα, στα βιογραφικά των Καλλιτεχνών που συμμετείχαν στο προαναφερθέν εικαστικό γεγονός, «ότι ζει και εργάζεται στην αγαπημένη του Ζάκυνθο»[1], η υποχρέωση προβάλλει διττή, καθώς συμπληρώνει την προσέγγιση που είχαμε κάνει στο έργο του Χρήστου Μπάρλου[2], τον Αύγουστο του 2011, για την έκθεσή του  στο BARRAGE CULTURE[3].

Τότε είχαμε υποστηρίξει, ότι ο καλλιτέχνης, ερμηνεύει τη ζακυνθινή φύση που τον περιβάλλει, και που η τύχη και η ζωή τον έριξε σ’ αυτό το «αλωνάκι», εντοπίζοντας σ’ αυτήν αρχετυπικές μορφές, τις οποίες ανασύρει μέσα από το ξύλο, την πέτρα και το σίδερο.

Επισημαίναμε δε ιδιαίτερα ότι, η αξιοπρόσεχτη ερμηνευτική του γλώσσα, τού επιτρέπει να βγάλει μέσα από τα πρωτογενή υλικά, τα ελάχιστα απομεινάρια, που απολιθώνουν την ουσία της ύπαρξης της ζακυνθινής φύσης και ψυχής, καθώς βλέπει σ’ αυτά, όχι απλά ένα αντίγραφο ενός αληθινού αντικειμένου, ούτε ένα διακοσμητικό μοτίβο οσοδήποτε περιγραφικό, αλλά κάτι πιο ουσιαστικό κι αιώνιο: βλέπει έναν εσωτερικό ρυθμό με πολλαπλές διεξόδους διαφυγής & ανάγνωσης, που του επιτρέπουν να αισθανθεί τη δύναμη που περικλείεται στο κουκούτσι κάθε έμψυχου- άψυχου όντος.

Και επειδή η εποχή μας αγωνιά για να βρει φωτογενείς οδούς που θα χαράξουν μια ορθή πορεία που θα μας βγάλει από τ’ αδιέξοδα, τα έργα του Μπάρλου στην Αγία Νάπα της Κύπρου, τοποθετημένα πια μόνιμα μέσα στο πάρκο Γλυπτικής που δημιούργησε ο Δήμος, αποτελούν μικρά αναθήματα του απολιθώματος της ζακυνθινής ψυχής, που αν και μακριά από το νησί μας, καταφέρνουν να εκφράσουν τη δύναμή του. Αυτή τη δύναμη που αντιστέκεται στους ισοπεδωτικούς  καιρούς που βιώνουμε, τους πνιγμένους από φωνές καταστροφολόγων, που προτάσσουν το μικρό υπερεγώ τους σε αξίες που η τέχνη του τόπου μας, η ζωγραφική, η γλυπτική, η αρχιτεκτονική, η μουσική, η λογοτεχνία, κατάφερνε πάντα να εκφράζει. Και που αν και την τέχνη αυτή εξακολουθούμε να φυλακίζουμε μέσα σε μουσεία που τα κρατάμε ερμητικά κλειστά (Μουσείο Ζακύνθου, Αρχοντικό Ρώμα) ή σε άλλα που κινδυνεύουν να κλείσουν (Μουσείο Σολωμού & Επιφανών Ζακυνθίων), εκείνη θα βρίσκει πάντα τη διέξοδο για να εκφραστεί.

Γιατί αυτό ακριβώς έκαναν τα δύο γλυπτά του Μπάρλου, που τώρα είναι στο 1^ο Πάρκο Γλυπτικής του Δήμου Αγίας Νάπας. Βρήκαν τον τρόπο να εκφράσουν αυτό που προσπαθούμε να φιμώσουμε, εμείς εδώ στο νησί, τρελαμένοι από την εκλογική μας μανία.

Παρ’ όλο το μικρό μέγεθός τους υψώνονται στέρεα, σχεδόν μνημειακά, κυοφορούμενα από τη ζακυνθινή φύση, που όσο και αν ΕΠΕΜΒΑΙΝΟΥΜΕ σ’ αυτή,  διατηρεί πάντα κάτι από την ακεραιότητα και τη δύναμή της. Άλλωστε ακόμα και τα εξώγλυφα ολόγλυφα ή εγχάρακτα στοιχεία που προσθέτει ο γλύπτης, χρησιμοποιώντας συνθετικά υλικά, που δεν ενώνονται με την κύρια ύλη που επεξεργάζεται, δεν συμβολίζουν πως ό,τι και να κάνουμε στη ζακυνθινή ψυχή, αυτή συνεχίζει την πορεία της μέσα από ατραπούς στο διηνεκές;

Ακόμα και οι τίτλοι των έργων: «ΕΙΡΗΝΗ» και «ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ της ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ» έχουν ιδιαίτερη σημειολογία.

Επιπρόσθετα η παρουσία και η αναγνώριση του γλύπτη στο μαρτυρικό νησί μακριά από αμφιλεγόμενες τοπικές εξουσίες που αρνούνται να επισκεφτούν τα μουσεία και τις εκθέσεις των εικαστικών μας, μόνο ανακούφιση μπορεί να προσφέρει στα αυτιά των υποψιασμένων.

Γιατί μόνο τυχαίο δεν είναι το συγκεκριμένο εικαστικό γεγονός για την περιοχή. Μια ματιά στον τοπικό τύπο θα επιβεβαιώσει τη μεγάλη σημασία που δόθηκε τόσο από τις αρχές του τόπου όσο και από την εκπαιδευτική κοινότητα.    Διαβάζοντας τις δηλώσεις του Δημάρχου Αγίας Νάπας, Γιάννη Καρούσου: «η πραγματοποίηση του Συμποσίου εντάσσεται στο πλαίσιο της προσπάθειας του Δήμου να καταστεί Κέντρο Πολιτισμού και Εικαστικής Δημιουργίας. Συνολικά 16 καλλιτέχνες λαμβάνουν μέρος στο Συμπόσιο, από τους οποίους 10 είναι μέλη του Επιμελητηρίου Καλών Τεχνών (Ε.ΚΑ.ΤΕ.) Κύπρου και καλλιτέχνες της επαρχίας Αμμοχώστου, ενώ 6 άτομα είναι μέλη του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών (Ε.Ε.Τ.) Ελλάδος», δεν μπορούμε παρά να σκεφτούμε ότι κάτι τέτοιο πραγματικά ακούγεται σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας για τη Ζάκυνθο.

          Και πράγματι κατά τη διάρκεια των εργασιών των καλλιτεχνών έγιναν παράλληλα, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δημοτικού Μουσείου «Θάλασσα», εκθέσεις Κυπρίων δημιουργών από όλο το φάσμα των εικαστικών τεχνών, διαλέξεις από γνωστούς Κύπριους καλλιτέχνες, ομιλίες από διακεκριμένους  καθηγητές πανεπιστημίων, θεατρικές παραστάσεις, ποιητικές αναγνώσεις από το Θεατρικό Εργαστήρι Πανεπιστημίου Κύπρου και συναυλίες από χορωδίες Δήμων της ελεύθερης περιοχής Αμμοχώστου. Δόθηκε επίσης συναυλία από το γνωστό Κρητικό καλλιτέχνη Λουδοβίκο των Ανωγείων με ένα αφιέρωμα στα 400 χρόνια από το θάνατο του Ελ Γκρέκο.

          Το πιο σημαντικό όμως γεγονός είναι ότι από την πρώτη ημέρα που οι καλλιτέχνες άρχισαν να κάνουν τα έργα τους στο χώρο, αρκετά σχολεία της ελεύθερης περιοχής Αμμοχώστου μετέφεραν τους μαθητές τους για να παρακολουθήσουν τους καλλιτέχνες εν δράσει!

           Στις 11 Μαΐου έγιναν τα εγκαίνια του Πάρκου Γλυπτικής κατά τη διάρκεια των οποίων έγινε, μεταξύ άλλων, απονομή αναμνηστικών πλακετών στους καλλιτέχνες, παράγοντες και σε άτομα που με την ενεργό τους δράση και εθελοντική προσφορά συνέβαλαν τα μέγιστα στη διοργάνωση του Συμποσίου και τη δημιουργία του Πάρκου, ενώ ο Δήμαρχος διαβεβαίωσε ότι το Πάρκο με την ολοκλήρωσή του θα αποτελεί στολίδι και χώρος πνευματικής καλλιέργειας και προώθησης των εικαστικών τεχνών όχι μόνο της Αγίας Νάπας αλλά και ολόκληρης της Επαρχίας Αμμοχώστου!

     Κλείνοντας το παρόν δημοσίευμα δεν μπορούμε παρά να συγχαρούμε το γλύπτη Χρήστο Μπάρλο για τη συμμετοχή του στο Συμπόσιο Γλυπτικής, να τον ευχαριστήσουμε γιατί ως πρεσβευτής άφησε στο διηνεκές ένα κομμάτι της ζακυνθινής ψυχής στην Αγία Νάπα της Κύπρου και γιατί όχι να μελαγχολήσουμε γιατί εμείς περί άλλα τυρβάζουμε…

 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε και στο πολιτιστικό ένθετο της τοπικής εφημερίδας της Ζακύνθου ΕΡΜΗΣ, Παρασκευή 30-5-2014

---

[1]http://www.ayianapa.org.cy/docuploads/blog/docs/1398672263booklet%20gliptiki.pdf

[2] http://christosbarlos.gr/

[3] Κατερίνα Δεμέτη, Από το Inlook στο Outlook, Οι «Επεμβάσεις» του Χρήστου Μπάρλου, εκδ. Τρίμορφο, Ζάκυνθος 2012, σελ. 269